Mutluluklardan keyif almasını bilemiyorum.
Belki de amaçsız yaşamımın farkındalığı gözlerimin önünden geçip gidiyor.
Damarlarımda dolaşan yalnızlık duygusu beni vahşi bir hayvan gibi kemiriyor.
Şırıngayla çekip savuruyorum boşluğa...
Belki de birinin kanına geçmesini istiyorum, belki de birinin kanında kaybolmak
İçime çekiyorum sonsuzluğun dumanını
Belki de sonsuz olmak istiyorum ya da hiç var olmamak
Varoluşumu sorguluyorum
Elde ettiğim günahları veriyorum küçük çocuklara
Alın, hepinize benden birer armağan
Anlamını kaybederken gülüyorum onlara uzaktan bakarak
Belki de anlam kazanmalarını istemiyorum bende.
Şimdi herşey daha silik ve daha anlamsız
Kendime yalanlar söylüyorum sadece ve ironik sevinçler yaşıyorum
Kapatıyorum defterimi artık karalamalar yapmıyorum
Ele almıyorum hiç bir konuyu
Derinliğinde kaybolmuyorum senin.
Yüzeysel geçişler yaşamanın artık sıradanlaştığı günler yaşıyorum
Ve bir sokak fahişesi gibi atıyorum düşüncelerimi yollara
Birinin bedeninde kendisini bulmasını istiyorum
Ve mutluluklar yaşatmasını istiyorum
Yine yalnız kalmasını ve terkedilmesini...
Artık dudağımdaki sözler daha saldırgan ve daha kindar
Kaybolup giderken boşlukta tutunamıyorum
Belki de intihar ediyorum...
13 kasım 2006
0 yorum:
Yorum Gönder